Eesch fänne dat Briller Platt ganz besonners urig

Ich hon do en Spur, eine kletze klän, die giet zu na anner Adresse. Do sen paar Spetzbue haut Naacht, en auer Kellerloch gestieh. On hon sich mol de Bauch voll gess, em net e sahn gefress. Die mos ich green, dat wäre jetzt ganz wichtisch. Festgehoult on engesperrt, on nur von mir persönlich. No Simmere glaich, on ohne Gnad, su wat moss bestroft. En de Bulles, def ent Loch, dat wäre jetzt net schad. Gesat, getan, ä hot se gleich, dat woa och ganet schwer. On es noch mol wat, en dieser Sicht, dä kemnd ä werra her. Runner on die Musel noo Briedel met ner Geschicht vom Martin Reis.

Für´s Briedeler Platt gibt es jetzt ein eigenes Wörterbuch. Hier geht des zur PDF-Datei

Äich säin en Briedela Jung

Briedel läit dräi Kilomeda von Zerrl, de Musel erohff Ganz frer säin äich dõ ohnn de Konnagoarde gang Dóhdanóh woer äich ohnn de Schul, manch Joer ohnn da éschda Bank briedel1neu Nóhmed-daachs säin äich õhnn de Musel Koum hat äich die Fum eusgeschmohss, hott och schu en Pläges óhgebohss Mohtt finneff Mann óhnn da Baach, wat en Zohres Ruckzuck hadde mir öffda e ganz vawähje Vawoares. Eimóhl awa nur eimóhl honn mir off da Pont gehärcht Jung. Wat hot dä Fährja doh geplärzt Bäi schieh Wäda säin miar iwa Stóhggatt off de Räilerwald gerannt Die Balle ohss eus, dä Schiedsrichda hott gepoff, dat woar e Feul, die Wirda hott dóh jeda kannt Hott emóhl geseudelt Honn mir unnewännich mohtt de Koarde gefeudelt Hott et poar Daach ohmm Stegg geseudelt Kóhm die Musel, ohnn de Stóhd, ohnn jed Aagelchje Die Läit honn dann geróff ihr Krombachja ohnn e Saagelchje Ohnn die eroff off de Späicha getróh Bäi jedem Huwaasa, wie oft, dóhnóh hott kane gefróhcht. Honn nóhmeddaachs móhl die Glóhgge geleut. Da woar ehmes gestorwe oder dä Pasdur hott e Päärche getreut.

Die Messdehna, die do óhnn da Räih woare, die hadde Glegg Hóhnn doch die Läit imma e besschje Gerrld ereus gereggt. Wenn die Hucksend nóh da Kirch eróhff bei de Fischer ohnd Plända oss Da honn die meisdens en Masse Zugga-stahnchja geschmoss Die Zäit die do kõm woar net mi grõt su schie weil, äich most och schu mõl mäine Eldare ohff de Hieht das Erse trieh Moost herrlwe Krommbare owrerwe, moost herlwe off de Wõn ze berrne datt Strieh. Wie gesót, iwa haupt net schie. Eescht gähn Ohmend hóh miar uhs Baachschosieh eróhw heim gemach Die Koerr hott geschougelt, äich dócht, gläich läie miar ohnn da Baach Nõ da Dräschmaschin kõm die Bregg mir woare bal dahaam. Och die Zäit oss erim gang wie die Schul, dat kinnt ihr äich dännge.

Wendrärerfiewer

Henne stiehn‘se on blinke, en Reihe on Glied, dä Himmel es dunkel, dat Währe es schie. Ob Storm oder Naß, ob die Sonne os schien, henne stehn’se on blinke, en Reihe on Glied. Ob ma guckt no Süd, no Ost oder West, ob ma sich dran stiad, oder et einfach su lässt. Em Norde die Eifel, wait fort of da Hid, henne stehn’se on blinke, en Reihe on Glied. Sennt zwo oder fönef oder siwe oder ellef, ganz egal et es iwarall dat sellef. Ob en Beldem, en Mastasch, ob en Löffelschied, henne stiehn’se on blinke, en Reihe uon Glied Die Landschaft gestiad baim Blick en die Wait, die Rärer sie drähe sich wie net gescheid, Su gieht ma spaziere, of da Lebbe en Lied, henne stiehn’se on blinke, en Reihe on Glied.

Kemmt ma nächsda der Riese, hiat ma Heul on Gebraus, blaift ma stiehn, on hiat hin, gret ma Uhregesaus. Dä Has on dat Reh, so honn’t all schon gemied, henne stehn’se on blinke, en Reihe on Glied. Em Dunkel, dä Himmel ganz rud von dämm Licht, ma mähnt, et wär Las Vegas en Sicht. Ob schien oder net, s’grad wie man dat sieht, henne stiehn’se, on blinke, en Reihe on Glied. Jetzt west da all sicher, wat ich mein met dämm Licht, wie ich dat su sehn, aus meiner Sicht. Doch blinke se waira, on halle net stell. Man kann schenne oder stell sen, grad wie man well. Die Rärer so wuchdich am Himmel sich dräe, su solltet dann blaiwe, met Gottes Säe. Et ging sicher annerscht doch se honn so entschied. Henne stiehn’se on blinke, en Reihe on Glied.

 Der Verfasser – sicher aus dem Hunsrück, ist mir nicht bekannt.

Dat rul-lisch Bäbbche

Off der Stroaß do säi su viele, klääne Kennercher om spiele. Plötzlich läaft das rul-lisch Bäbbche met su nem ruure Lockekäppche, schwer beleidicht von dem Platze, unn fängt gehierich oo ze watze. Die Modder helt et of dä Schuuß, me Schnuggesje, wat host de bluuß. Hott dich wera a Kend geschloo, moß alles schii der Modder soo. Dä freche Kerl, dat Karlche loo, dä utzt meech weil ich ruud Hoar hoo.

Die Modder doo em Stelle laacht, die Hoarcher, die hod Gott gemaach. Dä leewe Gott, dat säin awwer Sache, Woa Modder, do loare mir awwer nix mi mache.

Briedel

Martin Reis

Die Musel ohnn dä Wäin

Wer schie Gächende sohcht, die ma nehtt grõht õnn jeda Aag deit funne,
dä sohllt ruich eis bäi uus õnn die Mehddelmusel kumme.

Burche ohnn Schläiwe kamme dõh bewunnere,
ma mohss et jõh nehtt grõht õnn em Daach maache, õnn dämm et su eussäiht,
als gäw et gläich dunnere.

Ohmm Wohnda ohss dä Wingertsberch breun,
ohmm Summa deef green,
ohmm Herbst vawäche bunt, suäbbes mohss ma doch eis sehn.

Ma kann alles begugge, zo Fohs, mohmm Rad, mohmm Schehff, mohmm Plõhnwõhn,
sogoer driewa flehje.
Dõdanõh ohnn de Kerrla, bäi a gooda trehbbs Wäin, noch schiena, ohne zo lehje.

Die Wingertsläit schaffe ohft ohmm Wingert ohnn bahl bäi jedem Wäda,
ohff Schnäide, oder Bunne, oder die Arwehtt mohtt de Bläda.

Frer ohss ohmm gä-e, bis ohff die ewischt säs mohmm Behggel, ge-rert gänn ohne vill zo rohche,
heut kinne die Junge winichstens ohmm flache mohtt dämm Bulldog plohche.

Die Arwehtt ohmm stäile ohss hatt, schrõh, ohnn en ganz schie plõch
Awa nehtt nur deswächje läit su manche Labbe brõch.

Wenn dä Herbst kimmt, mohtt dämm Näwel, dann geit et richdich lõss,
die Burche läie dann manchmõl iwa dämm Näwel, wie e Märcheschloss.

Die Trouwelääs kimmt, et geit lõhss mohtt dämm Trouweblehgge,
ja ohnn fir die Trouwe die trinna läie, frer mohsde mir uus dõfir behgge.

Die goht Bouere lõse die Trouwe õhmm Stock bis zohmm letzde Daach,
bis ohch datt letzt Kerrnche genohch Mohstgewicht hõtt gemaach.

Von dä Rääw ohnnt Bittche, datt Bittche kimmt ohnn die Beschohff,
die kreht ane ohff de Buggel ohnn treit se erõf õhnn die Bitt ohff dämm Wõhn,
ganz frer, mohtt winich Wääche, hõtt ma se ohch schu att direkt ohnd Käldaheus getrõh.

E rohff ohnn e-rõf. Oder hin ohnn her, mohtt Muskelkraft,
ohss noch zo mäiner Kohnnazäit eus dänne Trouwe gepresst gänn dä Saft.

Dä gohde Mohst gõwft ohnd Fohda gepohmmt ohne vill zo futschele,
ohnn nõh zwien Daach woer dä Fädawäise ohmm bruttschele.

Die Gärdebbcha fännge dann õhnn ohnn gluggse nõh alle Nuude,
ohnn dohn die Winzer fir die schwer Arwehtt entluhne.
Die schienst Daach der Winzer.
Dä schienste Daach der Winzer, die Polidigga, se hõnn en gekleut,
Buß- und Bettag, Kerrlamehttwohch, dä gäw et sohss noch heut.
Hõtt dä ehschde zoerde Frohst die Bläda õhnn de Stägg gequetscht,
dä säit eus, als wer en Mõler mohtt e biebesje breun durch dä Berch gerehtscht.

Dä Äiswäin, äbbes vawächenes, wenn grabitziche Frohst mohtt 6 Grõd Källd die Trouwe frert,
schõd, schõd datt suäbbes hiegstens all poer Joer eis passert.

Õhmm Niggolausdaach brouch ma sich nehtt mie dä Kõbb ohnn die Aue zo varänge,
mohtt greene Bläda õhnn de Stägg ohss da nehtt mie drõhnn zo dänge.

Die Kerrlaarwehtt, Õwsterche mohtt da Wunn, dämm Inkbittche ohnn da Präng,
datt geit e-wäile vir.
Ohnn datt näie Joer, mohtt all säine Sõriche,
steit schu widda mehdde ohnn da Dir.

Martin Reis